HRDTurkmenSahra

یکم مهر روزآغازسال تحصیلی درایران، روز یادآوری نابرابری ها، محرومیتها وضرورت همبستگی برای مقاومت هاست

یکم مهر روزآغازسال تحصیلی درایران ، روز یادآوری لشگرکشی وکشتار بیرحمانه وجنایتکارانه ارتش استعمارگران و میراثهای شوم آنهاست

یکم مهر روزآغاز “سال تحصیلی” درایران، برای گروه های اتنیکی تحت ستم دوگانه یعنی ترکمنها، کردها، بلوچها، عربها آزربایجانیها ولرها، روز یاد آوری تبعیضها ومحرومیت از تحصیل به زبان مادری است.

یکم مهر روزآغاز “سال تحصیلی” درایران، روز مقاومت طرفداران حقوق بشر دربرابر توطئه های ضد بشری عظمت طلبان( شوونیستها) برای نابودی زبان وفرهنگ خلقهای تحت ستم دوگانه ایران است.

یکم مهر روزآغاز “سال تحصیلی” درایران، روز مقاومت عدالت خواهان و برابری طلبان دربرابر پایمال شدن حق اولیه تحصیل به زبان مادری درایران است.

یکم مهر روزآغاز “سال تحصیلی” درایران، روز تلاش درراه شناخت وخنثی کردن آثار شوم توطئه های شوم استعماری است.

ایل گویجی، بمناسبت روزآغاز سال تحصیلی امسال۱۳۹۵/۲۰۱۶ برای خوانندگان خود بیانیه ی جمعیت حقوق بشر کوردستان که باعنوان: شروع مدارس درایران –نقض حقوق دانش آموزان ملیت‌های غیرفارس زبان درسایت اخبارروز چاپ را انتخاب و درج می نماید.

شروع مدارس درایران – نقض حقوق دانش آموزان ملیت‌های غیرفارس زبان

http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=75735

اخبار روز ٣۱ شهریور ۱٣۹۵ -۲۱ سپتامبر ۲۰۱۶

حدود یک‌میلیون و نیم کودک برای اولین بار در دو روز آینده به‌ مدرسه‌ می‌روند حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد این کودکان از این به بعد، اجباراً زبانی را یاد می‌گیرند که زبان مادری‌شان نیست وبا آن زبان نسبت به زبان مادری‌شان کمترین شناخت را دارند.

وب‌سایت وزارت آموزش و پروش ایران درسایت خود نوشته است که تقریباً هفت و نیم میلیون دانش‌آموز ابتدایی به استقبال سال تحصیلی ۹۶-۹۵ می‌روند وبراساس این آمار می‌توان تخمین زد که حدود یک و نیم میلیون از این دانش آموزان برای اولین بار پا به مدرسه می‌گذارند.

همچنین تخمین زده می‌شود که بیشتر از سه چهارم این دانش آموزان یک‌میلیون و نیم نفری که برای اولین بار به مدرسه می‌روند از ملیت‌های غیرفارس می‌باشند و آن‌ها مجبور می‌شوند به زبانی غیر از زبان مادری خود آموزش ببینند.

برطبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ایران ظرف ۶ سال اخیر حدود پنج میلیون نفر از دانش آموزان مدارس مردود شده‌اند و کارشناسان بر این امر تأکید می‌کنند که بیشترین میزان این مردودی‌ها در مناطقی از ایران رخ داده است که زبان مادری آن‌ها زبان غیرفارسی بوده است.

حق آموزش به زبان مادری یک حق انسانی و حقوق بشری است که دراسناد و معاهدات حقوق بشری از جمله اعلامیهی جهانی حقوق زبانی، منشور زبان مادری، اعلامیهی حقوق اشخاص متعلق به اقلیت‌های ملی، زبانی، مذهبی، کنوانسیون حقوق کودکان، به منشور بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و … به آن تأکید شده است. همچنین براساس مانیفیست یونسکو دولت‌ها موظف هستند که این میراث گران‌بهای فرهنگی را پاسداری نمایند.

اما این حق طبیعی و انسانی در قانون جمهوری اسلامی ایران به طور روشن به رسمیت شناخته نشده و تنها در اصل یازدهم قانون اساسی، به حق تحصیل به زبان مادری در کنار زبان رسمی فارسی در مدارس به صورت مبهمی نام برده شده است.

مسئله وخواست تحصیل به زبان مادری سابقه نسبتاً طولانی در ایران دارد و به زمان پادشاهی رضاشاه برمی‌گردد؛ اما درایران همواره با این خواست انسانی و دمکراتیک ملیت‌های تحت ستم مخالفت شده است. رضاشاه که وظیفه خود را مدرن کردن ایران بر مبنای تاریخ پرگاری ٢۵٠٠ سالهی شاهنشاهی می‌دانست، ناسیونالیسم فارسی، ایرانی را به ایدئولوژی رسمی تبدیل کرد که در آن تنها زبان و فرهنگ فارسی حق ابراز داشت.

ازطرف دیگر زبان مادری جزئی از هویت فرهنگی هر مردمی محسوب می‌شود. روانشناسان کودکان همگی به این امر تأکید می‌کنند که کودکان ابتدا با زبان مادری خود به بیان احساسات خود می‌پردازند و به زبان مادری خود اولین شناخت را از خود و محیط پیرامون خود به دست می‌آورند. روند یادگیری زبان مادری از بدو تولد کودک آغاز می‌شود وطی این فرایند، عناصر هویتی فردی شکل می‌گیرد و او را قادر می‌سازد در میان جامعه خود، به ایفای نقش بپردازد. محدود شدن کودکان از این روند طبیعی، توانایی کودکان را به تحصیل می‌برد و آن‌ها را از برقراری ارتباط طبیعی با محیط اطراف خود ناتوان می‌سازد. زبان بازتاب دهنده اندیشه، فرهنگ، آداب‌ورسوم مردمانی است که بدان زبان سخن میگویند.

وبراین اساس هر گونه تلاشی در جهت محدود کردن یا جلوگیری از به‌کارگیری زبان مادری به معنی تلاش برای نابودی فرهنگ و اندیشهی آن مردم است.

درحال حاضر علاوه بر موارد یادشده نابسامانی اقتصادی و تورم افسارگسیخته‌ی اقتصاد در شرق کوردستان و کل ایران گویی فشاری مضاعف بر هرم تبعیض‌های تصنعی و پرگالی بخصوص برشهروندان شرق کوردستان گذاشته و خیلی از خانوارها از فرط فقر و بیکاری تحمیل‌شده توانایی تهیه‌ی لوازم لازمه‌ی دانش آموزان خود را ندارند، طبق گزارش‌های ارسالی به جمعیت حقوق بشر کوردستان در شهرهای شرق کوردستان هزینه‌ی ثبت‌نام سالانه‌ی یک دانش‌آموز دبستانی به‌طور متوسط حدود ٧٠٠ هزار تا یک‌میلیون تومان در سال اعلام شده است واین بار سنگین مخارج از یک‌سوی و بیکاری از سوی دیگر مردم را ناگزیر می‌کند که فرزندانشان را به مدرسه نفرستند وبه‌عبارتی‌دیگر موجی نو از بی‌سوادی در کمینگاه ملت‌های غیرفارس نشسته است.

پرسش ساده‌ای که درپایان به ذهن‌ها خطور می‌کند این است که آیا اساساً افراد ملیت‌های غیرفارس درایران جزو شهروندان این کشور محسوب می‌شوند یا اینکه این ملیت‌ها زیر استعمار حکومت وملیت حاکم برایران هستند وسعی درنابودی فرهنگ و اندیشه آن‌ها دارند؟